Ölüm Kokusu Babamı Sardı, Sahnede Ki Savaş Galibiyet Aldı

I.

Küçük bir kasabada yaşayan ufak bir aile…
Yaşam savaşı içinde!
Kanlar dökülmekte…
Bir çocuk daha beş yaşında
Ölümü bilmeyecek kadar ufak daha
Oyun zannediyor gülüyor
Gözlerinin önünde hareketsiz yatan babası
Karşısında bilmiyor
Babasını görmeyecek bir daha
Kanlar akıyor, kan akıyor
Peki, ama ne oluyor?
Bir çocuğun geleceği yok oluyor
Şehit baba gömülür mezara
Dualar okunur ardı sıra
Yaşlar sel olur olur da ne fayda?
Çocuk anlamsız kalır
Zaman anlamsızlıklarda akar gider
Oyunlar hayatının gerçekleridir
Artık bilir
Bilir ki babasını bir oyunda kaybetmiştir
Bilir ki isyanını kahkahayla dile getirmiştir
Oysa ne çok ağlamak istemişti
Yüreği isyanlarda şimdi…

II.
Baba hatırlamıyorum yüzünü
Hatırlamıyorum kokunu
Hatırlamıyorum sesini
Tek hatırladığım kanlı bir resimdi
Yerde yatıyordu öylece boylu boyuna
Kimse kaldırmıyordu
Oyun oynuyorduk ya
Ama sen ölmeyecektin ki bu oyunda
Sahnemizde savaş yoktu aslında…

III.
Baba, babacığım
Bu kelimeyi o kadar az söyledim ki
Ne anlama geldiğini bile bilmiyorum
Babalar ne yapar?
Nasıl davranırlar?
Yaşasaydı ne değişecekti?
Düşünüyorum boşuna
Yaşamayacak ki asla
Yaşasaydı sarardı beni kollarıyla
Kollardı uzak tutardı beni tuzaklardan
Bırakmazdı tek başıma
Yormazdı beni
Sevgisiyle şımartır tek bir sözüyle yererdi
Ama yalnız ve çaresiz bırakmazdı
Ölüm yakasına yapışmasaydı

VI.
İsyan değil bu bendeki
Sadece hasret
Kalbimdeki yarayı azda olsa
Anlatarak dindirmek…


… chitlembik
01.02.2007
Vuslat 23.42
İsyankâr Vakitler…