Bahar geldi yine açtı her yanda,
Nazlı nazlı salınır güller bostanda;
Âşık oldum o gonca yanaklar sana,
Candan seven bülbüle gel kırmızı gül.

Boyun selvi, yüzün aydan parlaktır,
Yârin cemâli bin çiçekten aktır;
Gözlerime sanki bir melek baktır,
Gönül dermanımdır o taze kırmızı gül.

Yâr elinden içsem aşkın şerbetin,
Dindirmez mi bu sinemin gurbetin?
Acep kaç para eder güzellik metin,
Gönül tahtında sultanım kırmızı gül.

Gündüz hayalimde, gece düşümde,
Hep senin sevdan var şu genç başımda;
Ne yapsam da çıkmaz oldu peşimde,
Derdimize çare olmaz mı kırmızı gül?

Gül açınca bülbül figân eylermiş,
Aşkın derdi cana canan eylermiş;
Meğer seven böyle yanıp kırmızı gül,
Ateşine düşen olur kırmızı gül.

Gülşen seninle şenlenir bağımda,
Taze gonca açar her bir çağımda;
Bir vefâsız yâre düştüm, ağlarımda,
El uzatsam tutar mısın kırmızı gül?

Aşık TURHAL der ki yâr sana geldim,
Aşkın bağında ben solup sarardım;
Derdimi bilmez mi hiç benim cananım,
Hasretinle yaktın beni kırmızı gül.

Hüseyin TURHAL