Ben de bilirim ayrılığın karanlığını.
Bir gece lambasının yorgun ışığında
yan yana duran iki gölgenin,
sabah olunca farklı duvarlara vurduğunu gördüm.

Bazen insan,
kendi içindeki koridorlarda kaybolur da
dışarıdan bakan “her şey yolunda” sanır.
Oysa akıl yürür,
kalp aksar,
ruh sürünür.

Siz “sesin uzaklara kaldı” demişsiniz ya…
Ses bazen duyulmaz olmaz;
bazen insan, duyacak kulağını kaybeder.
Sükût büyür, kelime daralır,
ve dünya, içine çökmüş bir yürek gibi karanlığa gömülür.

Bilirim üstadım;
zaman geçer, takvim değişir, mevsim döner…
ama bir insan, kalbin içinden çekilip gidince
yerinde kocaman bir gölge kalır.
Adı yokluk olur,
şekli sızı,
tadı kanayan bir gül…

Yine de,
Ben size şunu fısıldamak isterim:
Bir yerde bir şarkı çalıyorsa,
bir yerlerde hâlâ bir umut vardır.
Çünkü müzik,
Allah’ın kalbe verdiği en sessiz teselli,
en gür dualardan biridir.

Kaleminize sağlık üstadım.
Biz de sizin dizelerinizde
kendi yaralarımıza merhem arayan sessiz yolcularız.

Şiire, şaire, güne merhaba
Güzel bir gün, çünkü Cumhiriyet bayramı
Kutluyorum hem bayramını hemde bu şiiri, yazdıran yüreğini. yazan kalemini ve bu güzel eserini
Nice güzel şiirlere, yelken açman dileğimle
Sonsuzluğun sahibine emanet olasın, sağlıcakla kalasın