Bir dağ sustu… bir bayrak uyandı,
Rüzgâr Türkçe esmeye başladı.
Toprak, şehidin kanıyla yıkandı,
Gökyüzü “Hürriyet!” diye çağladı.

Bir ateş düştü, sönmedi asla,
Bir ulus kalktı, küllerin içinden.
Bir yemin kazındı taşlara:
“Yıkılsa da dünya, biz yeniden!”

Karanlık gecede yıldızlar doğdu,
O yıldızın adı Cumhuriyet oldu.
Yoksulun umudu, yetimin sofrası,
Mazlumun alnında bir nur oldu.

Bir çift mavi göz baktı ufuklara,
“Millet!” dedi — ve millet doğdu orada.
Zincir kırıldı, gövde dikeldi,
Vicdan, yürek, iman – hepsi bir arada.

Ey bugünün evladı!
Unutma dünün yanan ocağını,
O ateş senin damarlarında,
Sönmesin diye kurulmuş bu sabahın!

Cumhuriyet, yalnız bir bayram değil;
Bir vicdanın dirilişidir aslında,
Kırık zincirin halkasında
Bir ulusun kalbi çarpar hâlâ

Berlin 28. Ekim.2025
Pevruzi Hasan

Değerli şiir dostlarım,
güzel yorumlarınız ve gönülden destekleriniz için hepinize yürekten teşekkür ederim.
Sözün değeri, onu anlayan yüreklerle çoğalır.
Varlığınız şiirlerime anlam, nefesinize selam olsun.
Saygı ve muhabbetle,
Pevruzi Hasan