1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
60
Okunma
Kapının Ardında
Her gün o kapının önünden geçer yüzler,
Ben hep oradayım, gören yok gözler.
Bir “günaydın” düşer bazen zorla dudaklara,
Sanki ben insan değilim, bir görevim yalnızca.
Ben gülerim bazen, tebessüm ederim içten,
Ama o gülüş onlara fazladır, bilmem neden.
Bir bakışla ölçülür değerim, kartımda yazanla,
Oysa kalbim de taşır onunkilerden fazlasını aslında.
Beğenirim içerden birini belki, sessizce,
Bir kahkaha duyarım, içim titrer gizlice.
Ama bilirim, benim yerim kapı dibi,
Oysa isterdim bir çay molasında, aynı masada biri gibi.
Kibirle bakarlar, tepeden iner sözler,
Ama bilmezler ki gururum taşır tüm yükleri.
Kapının ardında sessizim, ama dimdik dururum,
Görmeseler de, bilmeseler de — ben kendimden küçülmem.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz