Bedel-i ihanet


Akrep’in ölüm vuruşunda ki şehveti
rakının hazzıyla süzülüyordu ki damarlarıma
yine, bir yumruk gibi düştü ihanetin aklıma

ne yapsam olmuyor, koca çınar bin yanardağ da
karanlıkta dem tutmuyor yürek, yanarken lavlar da

öylesine bir onurmuş ki bu eğilmiyor bir türlü
öylesine bir yeminmiş ki bu kırılmıyor dalında

nasıl da bir diklenişimiz vardı hayat sana halbuki
kırık kanatlı martılarla yavşarken arsız
tam da yakalamıştık aşkı dev heyecanlarla koynun da

bana bir ihanet borcun oldu artık, aç parantez yaşam
onurum öfke mi tetiklerken, kapa parantez nokta

parmak uçlarımda ki kin zorluyor mantığımı
perçemlerine mıhladığım vicdanın, duvağından tel tel
dökülsün, kabusun olsun zifaf odanda

öylesine bir yemin ki bu, başım öne eğik dilim lâl
öylesine bir veda ki bu, bir yanım alev bir yanım kar

yok olan umutlarım sanki can çekişen kandilimin ışığı
mecalim kalmadı,
ölümün son tadı da mühürlü soluğumda
ama ,bil ki sen,
mahşeri yaşayacaksın her soluduğun da


mersaus 02/03/200……………bedelim/iz