Gözlerim kaç bahar oldu uykuda,
Bir rüya büyür içimde sessiz,
Kokun hâlâ kalbimin eşiğinde,
Zaman dokunur yarama perdesiz.

Bir yıldız düşer gecenin içine,
Bir dua yükselir kalbimden göğe,
Artık sevmek yalnız seni değil,
Sende saklı olan her şeye.

Rüzgâr adını taşır semâlara,
Bir kandil yanar içimin duvarında,
Ne sen varsın artık ne de ben,
Sadece aşk kalır aramızda.

Bir serçe konar avuçlarıma,
Sanki senden kalma bir nefes,
Dilimde bir zikir, gözümde ışık,
Kalbim seninle semâ eder sessiz.

Ne ayrılığın acısı var şimdi,
Ne kavuşmanın sevinci kaldı,
Bir sükût büyüyor içimde derin,
Kalpten semâya bir yol açıldı.

Her nefeste biraz daha eririm,
Her susuşta biraz daha var olurum,
Aşk artık bir hatıra değil,
Bir miraçtır benliğimde doğan.

Zaman durur, gökyüzü eğilir,
Gözlerimle dokunurum manâya,
Bir ışık iner, bir kalp titrer,
Ve ben yürürüm kalpten semâya.

Ey sevgili, şimdi anlıyorum,
Yokluğun bir vuslatmış aslında,
Sen gidince ben sende kalmışım,
Kalbimle yürümüşüm semâya.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(18 Ekim 2025)