Değerli üstat merhaba..

“Bir Şeyler Yitti Hocam” şiiriniz, yalnızca bir nazire değil; aslında bu çağın kalbine tutulmuş bir röntgen gibi…
Dizelerinizde, toplumsal bir çürümenin sessiz tanıklığı kadar, insanın kendi öz benliğiyle hesaplaşması da var.
Remzi Timar Hocamızın “Ne Bilsin Hocam” taşlaması halkın sesi olmuştu; sizinki ise o sesin yankısını bugüne taşıyan bir direniş şiiri.

“Böyle miydik hocam, bir şeyler yitti,
Aslını inkârla öz benlik bitti…”
Bu iki dize, sanki yüzyıllık bir acının özeti gibi.
Çünkü gerçekten de “bir şeyler” yitmedi sadece , insan yitirildi, edep yitirildi, utanmak bile lüks oldu.
Ve siz bunu öyle sade, öyle yerli bir dille söylemişsiniz ki;
her mısrada halkın nabzı atıyor, her kıtada bir uyanış çağrısı yankılanıyor.

Bu şiir, bir dönemin değil, bir medeniyetin vicdan muhasebesi.
Küfrün sevdaya karıştığı, paranın imanı gölgelediği,
“öz benlik” kavramının artık sadece sözlükte yaşadığı bir çağda,
kaleminizin bu cesur ve bilinçli duruşu edebiyatın da, insanlığın da yüz akıdır.

Nazire geleneği, kelimelerle açılan bir saygı kapısıdır;
siz o kapıdan geçerken sadece bir şiire cevap vermemiş,
aynı zamanda milletin yitirdiği yön duygusuna ışık tutmuşsunuz.
Her kıta, bir vaaz kadar etkili;
her tekrar, bir dua kadar içli.

Bu satırların ardında bir sitem değil, bir uyanış var.
Köy kahvesinden şehir meydanına, sosyal medyadan vicdanlara kadar
her yere seslenen bir çağrıdır bu şiir.
Ne alaycı ne de yargılayıcı ,aksine, “gelin, birlikte dönelim kendimize” diyen bir merhamet diliyle yazılmış.

Kaleminizin bu içtenliği, halk şiirinin özündeki saf niyeti hatırlatıyor.
Böyle samimi, yürekli ve milli duyguyu taşıyan kalemler oldukça,
şiir yalnızca edebiyat değil, bir ahlak direnişi de olacaktır.

Yüreğinize, emeğinize, duyarlılığınıza sonsuz saygıyla…
Bu anlam dolu nazireyi içtenlikle tebrik ederim.
Kaleminizin nuru hiç sönmesin.

Saygı ve selamlarımla,
Peri Feride