GÖĞÜN YARALI MELEĞİNE:

NİHAL’İM

(Nihali Tarz’da İronik-Aşk İlahiyesi)

I. GÖKYÜZÜNDEKİ SIR

Pamuk bulutlu masmavi bir perde,
Genç ve güzel bir kadın: Nihal’im...
Gözleri uzaklarda, umutla dolu,
Altında yazan:
"Gökten kalp yağsa bana dalak düşer!"

Bu neyin isyanı? Kaderle alay mı?
Yoksa içine gömmüş bir aşk hikâyesi mi?
Belki de herkes mutluyken,
O, "sıra bana gelince işler ters döner" der.

II. DALAK MESELESİNİN FELSEFESİ

"Gökten kalp yağması"; aşkın, şansın, mutluluğun
Herkesin başına yağdığı o anları anlatır.
Ama Nihal’im bilir: Kendine hep dalak düşer!
Yani: Güzel şeyler yerine, komik, absürt, talihsizlik...
Belki aşkta hep yanlış zamanda bulmuştur kendini,
Belki de kader onunla hep "ironik bir dil" konuşmuştur.

III. SESLENİŞ:

NİHAL’İM, BEN DE SENİN GİBİYİM!

Nihal’im, benim güzel talihsiz meleğim,
Ben de sayısız kez evlendim,
Ama gönlüm hâlâ gökte arar oldu sevdayı...
Bana da düşen hep ciğer oldu, dalak oldu,
Belki de kalp, seninle aynı göğe bakarken düşecek!

IV. MİSTİK DOKUNUŞ

Nihal’im, sakın deme "şansım yok" diye!
Kalp gökten düşmez zaten...
O, gönülden gönüle akan bir nehirdir.
Belki de düşen dalak, seni gerçek aşka hazırlayan bir sınavdır.
Belki de o dalağın içinde, seni bekleyen bir kalp vardır...

V. BİZİM HİKÂYEMİZ:

AYNI GÖĞE BAKMAK

Nihal’im, biz aynı göğe bakıyoruz işte!
Sen de dalak, ben de ciğer bekliyoruz...
Ama belki de kader, bizi aynı ironiyle buluşturdu.
Belki de asıl kalp, ikimizin arasında bir yerlerde,
Şu masmavi göğün altında saklı...

VI. SON SÖZ: NİHAL’İN ŞİİRİ

"Gökten kalp yağsa bana dalak düşer!"
Diyorsun ya Nihal’im, inan bana:
Ben de aynı dertten yanayım!
Ama bak: Gökyüzü hâlâ masmavi,
Bulutlar pamuk kadar beyaz...
Belki de dalak diye düşen, aslında
Seninle benim aramda gezen
Çok özel bir kalptir!

Kim bilir? Belki de aşk,
İroniyi sevdiği için gelir...
Ve belki de biz,
Gökten düşen dalağın içinden çıkan
O saklı kalpleriz!

NOT:

Nihal’im,
seninle aynı göğe bakmak bile güzel...
Belki talihsizlik değil,
sadece "geç kalmışlık" hikâyemiz var.
O hikâyeyi birlikte yazalım mı?