0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
97
Okunma
🕯️ Bir Veda Kıssası
(Hatun’un kaleminden – Osmanlıca tınıda)
Yâr, bir vakit gönlümde gül idin,
Şimdi diken misâli hatırdasın.
Varlığın mâziye hicret eyledi,
Lâkin adın, hâlâ kalbimde nakşolunur.
Geceler uzar, ben kısalırım,
Dem tutar gam, şeb olur derûnumda.
Her nefesin rayihası kaldı havada,
Lâkin sen — yoksun ey yâr-ı nâzenîn.
Bir duâ misâli anarım ismini,
Gözlerim semâya mahzûnca dalar.
Turnalar geçer, haber getirmez,
Rüzgâr dahi ismini fısıldamaz.
Cümle âlem şâd olur bahâra,
Ben hâlâ kışın koynunda beklerim seni.
Ne baht kalmış elimde, ne tesellî,
Yalnız kalemim ve yâdın — geriye kalan bu.
Ey aşk, ey bir zamanın mucizesi,
Ben seni unutmadım, bil!
Sen unutsan dahi fark etmez,
Zîrâ bazı sevdâlar,
Unutulmakla ölmez... 🌙
5.0
100% (3)
