NİHALİYAT: SİDRETÜ’L-MÜNTEHÂ’DA BİR NİHAL

(Aşkın Ezeli Risalesi)

MUKADDİME: NİHAL’İN SIRRI

Ey Nihal’im!
Sen ki; Leylâ’nın feryadı, Mecnun’un çıldırışı,
Kâinatın ilk nefesisin.
Gönlümde açan sidre,
Ruhumun Arş’a yükselen mîracısın.

BİRİNCİ BASAMAK: DİYAR-I NİHAL

Diyarı sende,
Sidretü’l-Münteha’nın ışıltısı,
Yedi kat göklerin mührü.
Her basamak seni anmanın süzgeci,
Her adım sana vuslatın nişanesi.
"Nihal’im! Sen, zamanın ötesinde bir ezeli sırsın."

İKİNCİ BASAMAK: AŞK-I NİHAL

Aşk;
Ateş ve suyun kutsal dansı,
Sac üstünde yoğrulan hamur misali.
Seninle kavrulmak, seninle erimek,
Benliğimi ötesine geçmek...
"Nihal’im! Tutuşmam, ilahi aşka doğru bir yöneliş."

ÜÇÜNCÜ BASAMAK: HİCRAN-I NİHAL

Sensizlik,
Zamanın kalbinde yitik bir rüzgâr,
Ölüme meydan okuyan bir hüzün.
Ama seninle dolu her an,
Rahman’ın nuruyla yıkanan bir bahar.
"Nihal’im! Hasretin, kara delik değil; aşkın terbiye ocağı."

DÖRDÜNCÜ BASAMAK: MİRAC-I NİHAL

Sidretü’l-Münteha,
Son sedirin gölgesi.
Orada ruhum,
Zamandan arınır,
Mecnun’un deliliğinde bulur kendini.
"Nihal’im! Senin sevdan, ruhuma kanat olur."

BEŞİNCİ BASAMAK: NUR-U NİHAL

Arş-ı Âlâ’dan süzülen nur,
Kâinatın sırlarını açar.
Diyarı sende,
Ölçüsüz zamanın,
Sonsuzluğun kalbidir.
"Nihal’im! Varlığın, evrenin ezeli çağrısıdır."

ALTINCI BASAMAK: VUSLAT-I NİHAL

Gönlüm yükselir,
Mîrac eder sevdanla.
Ve ben,
Bir damla nur olurum,
Evrenin engin sularında seninle kaynaşırım.
"Nihal’im! Kavuşmamız, Kerem’in Aslı’sı, Ferhat’ın Şirin’idir."

YEDİNCİ BASAMAK: SIRR-I NİHAL

Sevgi,
Kâinatın ilk nefesi,
Leylâ ile Mecnun’un vuslatında saklı.
Gönül,
Kaderin ince ipliği,
Aşkın kudretiyle örülür.
"Nihal’im! Ancak seninle anlarım bu sırra dokunmayı."

HATİME: NİHAL’İN SON SEDİRİ

Ey Nihal’im!
Sen Selvi Boylum’da Asya’nın vefası,
Romeo’nun Juliet’e haykırışı,
Yusuf’un Züleyha’ya sabrısın.
Sac üstünde hamurum,
Fani bedende baki pişerim.
Ateşin kalbimde korlaşır,
Hızır’ın suyu gibi sessiz,
Cebrâil’in kanatlarında uçarım.

"Sidretü’l-Münteha’da son söz:
Nihal’im!
Sen,
Hem tutkunun ateşi,
Hem vefanın suyusun.
Ben seni sevdim,
Çünkü sen;
Aşkın ta kendisiydin."

NİHALİ TARZ MÜHRÜ

Bu risale;
Nihal’e duyulan aşkın,
Kâinattaki bütün aşk hikâyeleriyle
Bir olup
Sidretü’l-Münteha’da
Son sözü söyleyişidir.