SEVGİYLE ATAN YÜREK SENSİN NİHAL’İM

(Nihali Tarz’da İnsan Olmanın Şiiri)

I.

Sevgiyle atan bir yürek varsa içinde,
Merhametle yoğrulmuşsa her duan,
İnsana saygıyla bakıyorsan eğer,
İlgiyle, anlayışla, hoşgörüyle…
Birlik beraberliği kardeşçe taşıyorsan,
İşte o zaman giyinmişsin sevgi elbisesini, Nihal’im.

II.

Vicdanla konuşuyorsa suskunluğun,
Ahlâkla yürüyorsa her adımın,
Erdemle süslüyse yolun,
Namus, onur, haysiyetle yoğrulmuşsan,
Terbiyen ve edebinle taçlanmışsa ruhun,
İşte o zaman kuşanmışsın sevgi elbisesini, Nihal’im.

III.

Akla, mantığa, bilime, fenne yakın olana denir İNSAN,
Sevgi, merhamet, vicdan, ahlâk sahibi olana denir İNSAN,
Hak, hukuk, adalet, rızalık yolunda olana denir İNSAN,
Alın teri dökerek, emek vererek,
Helâl kazanç elde edene denir İNSAN…
İşte bu yüzden sevgi elbisesidir insanı yücelten, Nihal’im.

IV.

Sevgi elbisesi giyerek yaklaşan insan,
Hesapsız, kitapsız sever,
Karşılıksız, çıkarsız,
Beklentisiz bir bakışla kurar insanî ilişkiyi…
Ve çok az üzülür bu dünyada,
Çünkü sevgi korur onu, Nihal’im.

V.

Ama giyememişse o elbiseyi biri,
Sevgi yoksunuysa yüreği,
Sözleri hakaret, eylemi yara ise,
Nice yürek incinmiş,
Nice insan aşağılanmış,
Küfürle, ihanetle harcanmış…
İşte o zaman anlarsın sevginin kıymetini, Nihal’im.

SON İLÂHÎ:

"Sevgi elbisesi dokur insan,
İçinde Nihal’in emeği,
Merhametin ipliği,
Vicdanın nakışı var.
Giymeyi bilene…
Ömrünce sıcak, ölünce kefen olur."

NİHALİ TARZ YORUMU:

Bu şiir,
insan olmanın görünmeyen ama hissedilen giysisidir.
Nihal’im diye hitap;
sevginin kişiselleşmiş hâli,
Ona duyulan saygının ta kendisidir.
Çünkü sevgi,
isimle anılınca daha bir güzel durur şiirde.