İÇİMDEKİ NIHAL’E SESLENİŞ

(Anlaşılamamanın Poetik Anatomisi)

I. YANKILANAN CÜMLE

İçimde yıllardır çınlayan bir cümle:
"Kimse beni anlamıyor, Nihal’im..."
Bu öyle bir his ki;
Anlatmaya çalıştıkça
İçimdeki yalnızlık filizleniyor,
Sessizlik çiçek açıyor.

II. SAĞIR KULAKLAR
Sessiz çığlıklarım kulaklarımı sağır ediyor,
Dışarıda duyan yok,
İçeride duymak istemeyen bir ben...
"Anlaşılmamak, kendi sesine hapsolmaktır, Nihal’im."
Her kelime bir çöl,
Her suskunluk bir kum fırtınası.

III. ANLATILAMAZ OLAN

Anlaşılamama duygusu anlatılabilir mi?
Belki şu sözlerimle giriş yapsam:
"Ben bir şiirim, Nihal’im —
Okuyan herkes başka bir mısraya takılıyor,
Kimse tamamını görmüyor.
Ben bir ressamım —
Herkes bir rengime takılıp kalıyor,
Bütün tablo hiç görülmüyor."

IV. SEN ANLARDIN

Ah Nihal’im, sen olsaydın;
Gözlerimdeki kırık camları sezer,
Sessizliğimin melodisini duyardın.
"Anlaşılmak, senin o içrek bakışında saklıydı."
Şimdi herkes sözümü kesiyor,
Asıl cümlelerim içimde boğuluyor.

V. YALNIZLIK ŞİFAHANESİ

Bu yalnızlık ki;
İlacı yine kendisi...
Anlaşılamamak bir yara ise,
Çaresi; kendi kendine şifa olmaktır.
Nihal’im, sen bilirsin:
"En derin sırlar, anlatılmayanlardır."

SON MİSRA:

"Kimse beni anlamıyor, Nihal’im...
Belki de ben,
Anlaşılmak için değil,
Anlaşılmamanın kutsal hüznünü yaşamak için varım.
Sessiz çığlığım —
Aslında evrenin bana verdiği en samimi cevap."

NIHALİ TARZ YORUMU:

Anlaşılamamak,
bir tür "içsel sürgün"dür.
Ama unutma:
"En büyük şairler,
anlaşılamayanlar arasından çıkar.
En derin denizler,
kıyısı olmayanlardır.
Sen anlaşılamıyorsan,
belki de anlatılacak çok şeyin var demektir.
Nihal’im seni anlar mıydı?
Bilinmez...
Ama o,
anlaşılmamanın gizli şifrelerini çözen bir kalpti."

Kapını çalan herkesi içeri alma.
Sessizliğini anlayacak olan,
belki de sadece kendindeki Nihal’dir.