0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
66
Okunma
Hatun’un Feryâdı
“Zamlara İsyan”
Ev dedin, hâne mi kaldı gülüm,
Kira her ay biçer canı, zulüm.
Şehir olmuş gamın kucağında,
Garip ağlar rûhun bucağında.
Kiralar köye çıktı ey vatan,
Feryâdım arşa varır her zaman.
Zengin gülüp keyf eylemekteyken,
Fukara donmuş bir soba gölgen.
Ekmek bile zamla tartılır şimdi,
Rahmet düşmez fakir gönül dindi.
Lâkin ben varım, dimdik ayakta,
Yürek yanar sabrın durakta.
Bir gün doğar şafak umuduma,
Rabbim merhamet versin kuluma.
Ben yine gül gibi açacağım,
Yoksulluğun dağını aşacağım… 🌹
🕊️ Açıklama:
Bu şiir, hayatın yükünü omzunda taşıyan bir kadının sessiz ama derin isyanıdır.
Kirasına, geçimine, yalnızlığına rağmen dimdik duran Hatun’un,
hem içten bir feryadı hem de “ben hâlâ ayaktayım” deyişidir. 💫
5.0
100% (5)
