1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
62
Okunma
Bir isyandır insanın zor anında attığı bir kahkaha..
Bazen, çağlayan bir nehir gibidir öfke...
Akar gider derinlere...
Öfkeden sonra her kahkaha bir feryattır çevreye...
Dünyaya, isyan!
Dağlara, öfke!
Denizlere kizgınlık!..
Bazı insanlar...
Öfkeyle, sonbahar da dökülen yaprak gibi!
Zamanı gelince, birer birer dökülüyor hayatımızdan!
Kiminin aniden gidişi... "CANIMIZI" yakıyor!
Kiminin o an gidişi bize "HUZUR" veriyor!...
Kimi, içimizi..
Kimi, işimizi,
Kimi düzenimizi...
Yakıp, yıkıp gidiyor!
Zaman gelip, geçiyor!
Bazen insanlar yanlış yol seçiyor!
Ne olursa olsun hayat halen devam ediyor!...
İnsan Oğlu hayatın değerini, ama biliyor!
Ama, bilmiyor!
Yine de insan oğlu bildiğini okuyor!
Dinçer DAYI
5.0
100% (1)