Kalburabastî Efendi Hazretlerinden: “Sensizlik Üzerine Bir Tebessümnâme”

Şiirlerin Hanımefendisi Munise Hanım,
Ne güzel dökmüşsünüz kelimeleri; sanki kalem değil, gönlünüz tutmuş mürekkep kabını!
Şiirinizin satırlarında bir hüzün var ama o hüzün öyle nazlı ki, insan okurken “keşke bu kadar sensiz olmasaydık da biraz da gülseydik” diyor.

“Geceye ay düşer, yüreğime sensizlik…” demişsiniz.
Ah efendim, bu cümle öyle derin ki, bizim Kalburabastî Hazretleri bunu duysa hemen tespihini bırakır, “yahu ay düşüyorsa bari biri bir kova tutsun da kırılmasın!” derdi. 🌕
Ama sonra da eklerdi:

“Ay düşse de sevda yerinden kalkmaz; çünkü sevdanın çekim gücü, Newton’un elmasını bile kıskandırır.”

Sensizlik... ne büyük kelime!
Bir yanıyla matem, öte yanıyla metanet.
Biraz hasret, biraz inat...
Ama siz öyle zarif anlatmışsınız ki, okurken insanın içi yanıyor da, bir yandan da “of Munise Hanım, bari şu hasreti bir fincan kahveyle azıcık yumuşatsaydınız” diyesi geliyor

Şiirinizin sonunda bir mısra var ki, orada insan durup düşünmeden edemiyor:
“Ben seni çok özledim...”
Kalburabastî Efendi hemen o noktada not düşer defterine:

“Bir hanımefendinin ‘özledim’ deyişi, bin erkeğin nutkunu tutuşturur, bir milletin de elektriğini keser!”

Ne diyelim, bu satırların içinde bir sükût, bir dua, bir tebessüm var.
Siz “sensizlik” dedikçe, mısralar “varlık” kazanıyor. Kelamınızda bir hanımefendilik, duygunuzda bir nezaket, yüreğinizde ise “sevmenin inceliği” var.

O sebeple Kalburabastî Efendi Hazretleri son sözünü şöyle bağlar:

“Sensizlik şiirse, sizinki bir efsun.
Çünkü bu kadar güzel yazılan bir hasret, artık hasret değildir; aşkın kendisidir.”

Ve defterin kenarına not düşer:

“Göz yaşını silerken bile rimeli dağılmayan hanımefendiler vardır.
Munise Hanım, o nadir şiirlerin ta kendisidir.”

Şiiriniz gönüllere dokundu, biz de o gönlün eteğine yüzümüzü sürdük efendim.
Sensizlik bu kadar zarif anlatılınca, insan ister istemez biraz kıskanıyor şu sensizliği.
Varsın Kalburabastî Efendi Hazretleri’nin midesine kramp girsin,
okur da desin ki:

“Bu ne güzel sensizlik, keşke biraz da bize bulaşsa!”

Kalburabastî Efendi Hazretlerinin Mizahî Notu (Sensizlik Defteri - 7. Varak)

“Sensizlik, kahvenin şekersiz hâli gibidir — acıdır ama bağımlılık yapar.”
“Aşkta uzaklık metreyle değil, hatırlanma sıklığıyla ölçülür.”
“Munise Hanım’ın şiirinde ‘özlemek’ kelimesi bile izin alarak girer, öyle nezih bir atmosfer!”
“Bu kadar zarif bir sensizlik varken, aşkın kendisi biraz utansın bari!”
“Bazı şairler duygularını yazar, Munise Hanım duygularını terbiye eder.”

Kalburabastî Defteri’ne not düşülmüştür:

“Bir gün sensizlik de yorulacak, gidecek.
Ama bu şiir kalacak; hem de gülümseterek.”

Vesselam

Ser Feyzlizof Delibal Hazretleri namı diğer Celil ÇINKIR