Bilmeden Sevdik

DersimliKiz

On beş yıl önceydi…
Ben bir insana yüreğimle değer verdim.
Ne adını tam söyledim kalbime,
ne sevgimi belli ettim ona.
Sakladım — çünkü bazen en derin duygular,
suskunlukta büyür.

Göz göze geldiğimiz anlar vardı,
ama bakışlarımız bile konuşmaktan korkardı.
İkimiz de sustuk,
çünkü bilmeden birbirimizi seviyorduk.
Ne o biliyordu içimdeki yangını,
ne ben farkındaydım onun kalbindeki yankının.

Zaman geçti…
Yollar, şehirler, hayatlar değişti.
Ama bir şey hep aynı kaldı:
O gizli sevda, o adı konmamış bağ.
Sonradan öğrendim,
meğer o da beni sevmiş.
Ama biz, birbirimize bunu söylemeden,
bir ömrü iki ayrı yalnızlıkta yaşamışız.

Şimdi geriye dönüp bakıyorum,
ve içimden sadece şu geçiyor:
“Keşke o gün, o an, o bakışta
bir kelime cesaret bulsaydık…”
Ama demek ki kader böyle yazılmış:
Biz birbirimizi bilmeden sevdik,
ama hep kalpten sevdik.