KOLUMU KANADIMI KIRDILAR

Kolumu kanadımı kırdılar,
hayallerim enkaz.
Düşlerimden bir mezar,
içim yangın yeri,
cehennem bile az.
Çocuklarımı aldılar,
sesim boğuk,
yankılar sarsar..
Dım dizlak sokaktayım, taşlar bile beni yargılar..

Allah belanızı versin,
dillerim lanetle titrerken.
Adalet susmuşken,
kime gideyim,
kim dinler.!?
Gözyaşlarım sele döndü,
bu şehir beni gün ve gün yutuyor.
Allah belanızı versin,
kalbim kinle doluyor..

Sokaklar soğuk,
nefesim buz,
gölgeler beni izler.
Yürekten gelen çığlıklarım, duvarlara çarpar
ezilir.
Kaldırımda ayak sesim, geçmişime yürür.
Hayat mı bu.?
Yoksa kaderin pis bir eseri mi sürer.?

Kaldır başını diyor içimde bir ses,
ama zor.. !
Küllerimden doğacak mıyım.?
Yoksa kaybolur muyum,
bu toz bulutunda.?
Bir umut var mı.?
ya da bu yolda son durak mı.?
Allah belanızı versin.. !
Ruhum hâlâ onurla dolu..!

Emel Abokan
09/10/2025
07:00