Elbet bir gün sessizce geleceğim yanına,
Haber bile vermeden çıkacağım karşına,
Belki de yaşlanacağım elimde bir baston ile,
Belkide eskimiş bir resmin ile,
Bir elimde papatyalar, bir elimde güller ile…

Biliyorum.. İlk gördüğünde çok şaşıracaksın,
Sesin titreyecek heyecandan dilin tutulacak,
Olduğun yerde öylece donup kalacaksın,
Sonra kendine gelipte sessizce,
Hoşgeldin diyeceksin,
tebessümle…

Saçlarını şöyle bir düzelteceksin ellerinle,
Biraz utangaç biraz da kaçamak gözlerinle,
Bir müddet sessizce bakacağız birbirimize,
Sonra yavaşça oturupta
yerimize,
Güleceğiz sessizce bakıpta birbirimize…

Gözlerin dolacak benim gibi biliyorum,
Kaçıracaksın gözlerini gözlerimden,
Gizleyeceksin buğulu gözlerini kirpiklerinin ardına,
Özlemin süzülecek usulca yanaklarına…

Kısa bir gülüşle bir şey yok der gibi,
Geçiştireceksin hemen ardından,
Nasılsın.. anlatsana,
Birazda kendinden bahset diyeceksin,
Ben ise çoktan kaybolup gitmiş olacağım,
Kömür karası gözlerinin derinliğinde…

Ayhan Özdemir
@kaleminesintisi