3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
974
Okunma
Susmalarım kuşattı yine geceyi
Dilimi acıların duvarına mıhladım
Sen konuş bari gözlerim
Seyrin bir yangına durmuş,
Annelerin ak sütüne is düşmüş
İnsanlığın dağlarına sis düşmüş
Mahluka karışmış beşer,
Kalbim nasıl tutunsun
Gövdemden düşer.
Dinmiyor hiç aklımın uğultusu
Gövdemin duvarlarına
Başını vura vura
Kendini kanatıyor kalbim.
Tarifi yok bu ruh bulantısının
Gözlerim kulaklarımdan
Sağırlık dileniyor
Evreni alan aklım
İşte bunu almıyor
Yaş on dört deyince artık
İnsanların aklına
Parklarda koşup oynayan
Kız çocukları gelmiyor.
Denklemler kendini parçalıyor
Rakamlardan utanıyor matematik
Elliden Yetmişten on dört çıkınca
Kapkara bir utanç kalıyor.
Barış Çelimli
Cevap Yaz