Ben Azın Adamı Değilim Kİ

Çocukluğumda Hüseyin dayımın peşinde üç gün dolanmıştım, bir tane maymun yaptırmak için, dam üstünde kamçısıyla vura vura döndürürdüm saatlerce.

Sonra kendi oyuncağımı kendim yapmaya başladım, şeker pancarından ya da çam kabuğundan traktör taksi delikli paradan fırıldak yapardım.

Az binmedim bıçak gibi keskin çakmak taşı çakılı Düvenlere, kambur Sadığın atları sürmek için çok bindim öğlenin sıcağında, keliğinin içi hep armut şahmilik kokardı, aklımdan kokusu hiç çıkmadı.

Anamın kirmanını kıl yün eğirmek için az çevirmedim, on dört numaralı lamba camının ışığında oturup az kanaviçe yolmadım, ablamlarla kağıtta oynardık abim bizi görmeden küçüktüm ya ben hiç korkmazdım.

Otuzdan fazla mal davar çobanı çıkardı köyden, dağlara dağ taş köpek kurt kuş çoban çoluk çocuk sesiyle doluydu, dereler tepeler dostluklar sımsıcaktı arkadaşlıklar yardımlaşmaktı en güzeli, ben de çobandım kuzu oğlak güderdim, sonra en yüksek mertebeye kadar yükseldim.

Annem de beni kandırırdı, azığına yumurta pişirecem erdi ama ben pişirene kadar şu yayığa yüz fişek vur diyordu, boyumda erişmezdi ya sandalyeye çıkar döverdim koca yayık kolay kolay olmazdı, tereyağlı yumurta yemek böyle kolay değildi.

Ben azın adamı değilim ki, daha dün kesildi köy içinden sokunun sesi, Islar ıslar düverlerdi yazları gece yarılarına kadar, pata küte pata küte, Aakif’in ibik arsana sürüyorum diye tek atla döne döne başı dönerdi, kafamın rahat ettiği tek yastık kepek yastıktı, benim ortopedik yastık gibi üstüne koy kafanı iki sağa sola oynat çukurlaşırdı kafana göre.
Çeşme başlarında az kız yolu beklemedik kış aylarında, donardık vallahi o kadar çok kar yağardı ki o zamanlar, adam boyu İki köy arasını kürekle temizlerdik, bekle ki yaz gelecek.

Bunların hiçbiri kalmadı şimdi güzel günlerdi yaşandı bitti yakında kırk beş yaşıma değsem de çok şey yaşadım Sorkoğlan da çok şey gördüm biliyorum, Gürbüz’üm Ben azın adamı değilim ki.

H.G