0
Yorum
6
Beğeni
1,0
Puan
130
Okunma
Gelavej’in Huzmesi
Gece karanlığında
Mapus damına düşen sessizlik gibiyim.
Çığlık atsam, yankılanır,
Ama duyan olmaz.
Olsa da kayıtsız kalır,
Yakarışımla kalırım.
Gözlerimi göğe çevirsem,
O bile bana sırtını döner.
Yalnızlığın apansızlığında
Zaman da unutur beni,
Herkes gibi.
Sonra bir gelavej parıldar gökyüzünde:
“Buradayım” der,
“Yanı başındayım.”
Gelavej’in ışıltısıyla aydınlanır gök kubbe,
Karanlık kaçar kuytusuna.
Umutsuzluk karışır gecenin aydınlığına,
Yakarışım ve hüznüm kaybolur.
Geriye sadece,
Umutsuzluğun içinden yükselen
Gelavej’in huzmesi kalır.
1.0
100% (1)
