Eskilere Yolculuk

Eskiler… Başka bir zamandı, başka bir dünya.
İnsanlar daha yakındı birbirine, gözlerde bir sıcaklık vardı.
Sözlerin değeri ağır, dostlukların samimiyeti gerçekti.
Her sohbet bir bağ kurar, her bakış bir güven yaratırdı.

O zamanlar, bir gülüş yetiyordu insanın içini ısıtmaya.
Bir selam, bir el sıkışması bile günün en kıymetli anıydı.
Evlerin kokusu, sokakların sesi, kahkahaların yankısı…
Her şey canlı, her şey anlamlıydı.

Bugün her şey hızlı geçiyor, yüzler ekrana gömülmüş,
Kalpler mesafeli, dostluklar çıkar peşinde.
Ama ben eskileri özlüyorum;
O saf sevgiyi, gerçek dostluğu, sıcak bakışları…
O günlerin huzurunu…

Hatırlıyorum, gecenin sessizliğinde
komşuların kapı kapı gezdiğini,
çocukların sokakta oynadığını,
herkesin birbirine değer verdiğini.

Yemeklerin kokusu, sofraların bereketi,
gülen yüzler, paylaşılan acılar ve sevinçler…
Hepsi bir bütündü, hepsi gerçekti.

Şimdi hatırladıkça, bir burukluk sarıyor içimi.
Ama yine de o günlerden kalan bir sıcaklık var yüreğimde.
Her kaybolan anı, her giden insan, bir özlem bırakıyor.
Ve ben o özlemi, o eski sıcaklığı
her düşündüğümde yeniden yaşıyorum…

Eskiler, bir zamanlar yaşadığımız ama artık sadece hatırlayabildiğimiz,
her hatırlayışta ruhumuzu ısıtan,
ve gözlerimizde yaş bırakan bir dünyaydı.


Yazar.ceylan. c yilmaz