0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
49
Okunma
Akşamlar geçmek bilmezdi,
Kalbim seni bekler, ses etmezdi.
Bu — senin için aldığım son otobüs biletim derdi.
Belki de hiç gitmemeliydim,
Her şey, sandığımdan fazlaydı; ben derindeydim, derinlerdeydim.
Boğulduğum deniz oysa okyanusmuş,
Her çırpınışım içimde yankılanmış.
Bildiğim tek şey,
Bitmek bilmeyen sitemlerimmiş — bir nehirden esen ferah rüzgârın sesi gibi, içtenmiş... içimdeymiş.
Yüzüme çarpan rüzgâr değilmiş,
Gerçeklerin en gürültülüsü, en kasvetlisiymiş.
Kendimi avuttuğum kadar varmış her şey,
Ve ben — yine kendime yenilmişim, her gece, her şey.
İrem Günerkan
