Ne gönlüme dertti ne koydum sızı
Baharda açard sevdanın ışığı
Her dala işledi aşkın yıldızı
Göklerden süzülüp indi mutluluk

Her gün bir umuttu her gün bir düşüm
Yollara serildi gönlümün kışım
Baharın açacak dalımda gülüm
Kapıyı vurmadan girsin mutluluk

Yangınlar içimde kor olup aktı
Aşkın da elimde kül olup yaktı
En lazım yerinde yel olup kaçtı
Rüzgar gibi içime esti mutluluk

Gözlerim bekledi düşler diyerek
Aşka varacaktım gönül sürerek
Yol bitti kader de perde gererek
Yarı yolda kaldı söndü mutluluk

Fikrimle savaşan dert kurdu beni
Ne uyku sardı da ne günler seni
Herkese yağarken bahar serini
Bana damla damla indi mutluluk

Bağlar çözüldükçe dallar da soldu
Gençliğin gölgesi içimde doldu
Gözlerim en sonunda o anı buldu
En çok kırıldığım anı mutluluk

Kahrınla büyüdüm ateşte piştim
Küllerde arandım yollarda düştüm
Ömrümde yüzüne bir kere güldüm
Bir daha dönmedi sandı mutluluk

İsmail Gökkuş