İnsan çoğu zaman kendinde eksik olanı fark etmez, ta ki bir başkasının gözlerinde o eksik yanını görünceye kadar. Bu şiirin çıkış noktası da tam olarak burasıdır: aşkın, aslında kendimizde olmayanı bir başkasında aramak ve bulmak olduğuna dair derin bir düşünce.

Bir kadın (DersimliKiz), uzun zamandır kendi içinde taşıdığı suskunluklarla, korkularla, yarımlıklarla yaşamaktadır. Yüreğinde hep bir boşluk vardır; bazen cesaret, bazen sevinç, bazen de huzur eksikliği… Kendi içinde tamamlanmamış, yarım kalmış bir yan.

Sonra hayatına bir bakış, bir gülüş, bir insan girer. O insana bakınca, kendi içinde olmayanı görür:
• Cesaretini onun adımlarında,
• Şiirini onun gülüşünde,
• Merhemini onun gözlerinde bulur.

İşte bu yüzden “Bakınca âşık olur insan kendinde olmayana” dizesi doğar. Çünkü aşk, sadece karşı tarafı sevmek değildir; aynı zamanda kendi eksik yanını, kendi kayıp parçasını onda bulmaktır.

DersimliKiz’in kaleminden çıkan bu şiir, bir anlamda kendi yolculuğunun, kendi eksiklerini fark edişinin, onları tamamlayan bir bakışa rastlayışının hikâyesidir. Aynı zamanda evrensel bir gerçeği anlatır:

İnsan, çoğu zaman kendinde olmayana âşık olur; çünkü aşk, eksik olanın tamamlanma arayışıdır.