Gitmek istemedim ben, kaderle yüzleşmeye.
Ne göreyim ben onu. Ne orda görüneyim.
Kavramlar ezberimde, gerek yok tercümeye.
Kimsesiz başım varmış. Alıp burdan gideyim.

Umutların kökünü, kurutur bu kavramlar.
Zehirden şu kitabı, yeniden açacağım.
Okuyunca zamanı, duracak yelkovanlar.
Sevda yüklü torbamı, yine bırakacağım.

Romanlardaki çizgi, hafızamızda kalmış.
Bezeler unutulmuş. Gırtlağın kenarında.
Bir ömür ki sevgisiz, sorumsuzca harcanmış.
Konuşmaz diller okur, mezarların taşında.

Karanlığa gülümse. Aydınlıklar içinde.
Beyaz bulutlar bir gün, kararacaktır elbet.
Üşüyecek bedenim, ölümün gölgesinde
Söylenmemiş türküler, söylenecektir elbet.

Söylemiştim bu sabah. Aceleci değilim.
Yıldızlar düşse göle, suları kaynatsa da.
Beyazlara bürünüp, hemen giden değilim.
Karanlıkta akrepler, çevremi kuşatsa da.

Şahin HANELÇİ
29- Kasım –2006
Ortaköy/İstanbul