I.

Sesini duydum sanki gönülden bir sırdaşın,
Uzandım kıyısına beni çağırdı nehir.
Yüreğimde üşürken beyaz elleri kışın,
Billur bir hayal gibi uzakta kaldı şehir.

Vurgun yemiş aşıklar gibi perişan sefil
Bir yıldız kayıverdi gözlerimin ucundan.
Gamlı bir rüzgar esti uzaktan efil efil,
Bir çığ düştü usulca dağların sorgucundan.

Nihavent bir şarkının kapıldım ezgisine,
Azadelere mahsus düşler içre yürüdüm.
Kulak verdim uzaktan bir çobanın sesine,
Dedim ki, ben eskiden çobanlar gibi hürdüm.

II.

O nehrin kıyısına bir zaman yeşil dallar,
Yıldızlarla beraber beni davet ederdi.
İplik iplik kıvrılan uzayıp giden yollar,
Atılıver koynuma hadi gidelim derdi.

Bugün derin sükuta dalmış uyuyan gece,
Uhrevi bir hüzünle ruhuma elem verdi.
Nehir durgun akarken bana doğru gizlice,
Beyaz püsküllü dallar titreyerek ürperdi.

Şairin gözlerinden bir damla düştü suya,
Hale hale esnedi nehir duygulu ürkek.
Kainat kaygısızca dalmış tatlı uykuya,
Anladım ki bu hayat böyle sürüp gidecek.

(Taşova, 11.02.2007)

Ali Rıza Atasoy