Şehrimi terk, ruhumu terk, zihnimi terk ediyorum son zamanlarda.
Diyar Diyar dolaşasım geliyor bazen ,
Bazen ise Sadece korkuluk misali dikilmek, durmak, olduğum yere çivilenmeyi diliyorum.
Hayatı iki parçaya bölünmüş halde yaşamaya alışmışım hayret ediyorum
Bir tarafım umudu sıkıca kucaklamış bağrına basmış, diğer tarafım ise fırlatıp atmış hüznümü sevince çevirecek her duyguyu.
Anlamıyorum.
Bölünmüşüm de iki parçaya, tamamlanamıyorum.
Derdimi dert sanıyorum da bazen ağlayıp, sızlanıyorum.
Öyle düşünceler geçiyor ki zihnimin üzerinden bir roket gibi hızlı, ama hasarını da bırakıp giden.
Bu roket misali düşünceler
Viraneye çeviriyor bütün bildiğimi sandığım gerçeklerimi,
Ruhumdaki paslanmış zincirlere daha da düğüm atıyor.
Teğet geçmiyor ki benliğimi
Sızısı derin yaralar açıyor.