Kırılmadım
Deniz kabuğunda zamanı dinledim
her dalga içime bir sır bıraktı
kum taneleri gibi sessi
ama asla kaybolmayan.

“Gülüşünün derinliklerinde
kaybolan bir fısıltıyım” demiştim.
Hatırlar mısın
Sen hep gülersin
kalbimde hissederim
ve ben o gülüşte
bir yıldızın titrek nefesini ararım.

Dalgalar vurdukça
sessizlik adını taşır
her taş
her köpük
her rüzgâr
fısıldar adını kulağıma.
Deniz senin adınla dalgalanır
geceye yavaşça karışır.

Ve ben
o kıyıda biraz daha kendim olurum
zamanın ağacında asılı
mevsimsiz bir rüzgârda sallanan
unutulmuş bir yaprak gibi.

Gecenin dibinde
yıldızlar usulca denize iner
ay ışığı, suyun damarlarında dolaşır
Sessiz yankı benimle konuşur
her titreme senin adını taşır

Her solukta
gözlerimde yeni bir kıta belirir
sessiz bir şiirin kalbinde yankı bulur.
Fısıldılar
yıldızlar
rüzgâr…
sana dokunan
beni seninle tamamlayan.

Ve ben
her nefeste biraz daha seninle dolarken
gözlerimde açılan kıta
zamansız bir gökyüzü gibi genişler
sessizliğin yıldızlarıyla haritalanır.

Artık yalnızca senin adını yazarım
her yaprağa
her dalgaya
her titrek ışık kırıntısına

Hatice GÜZEN