Biraz
Kara kattım ruhuma
Biraz da
Senin göller gülüşünden
O neyse işte
Yalnızlıklarla tuzlanmış

Bir kuş
Kanat çırptı sonra

Bazen
Orada bir ormanda
Parlayan bir ağaçtı yaşamak
Her yaprakta senin yüzün olan

Uzaklara baktım sonra

Adına dünya denen pencereye
Yağmur vuruyordu yine
Yine her yer çamur
Yer yer kar
Anlamamak ve anlaşılmamaktan
Buz gibi soğuk
Yine de
Saçlarıma düşen gülüşünden
Topluyordum çocukluğumu
Sıcak şeyler vardı bunda
Yakmıyordu ama ısıtıyordu

Bir kuş havalandı sonra

Sözlerini unuttuğum bir şarkıydın sen
Melodisi hâlâ içimde
Sonra
Birden yine
Gözlerin geliyordu aklıma
Yeşili, karası, mavisi, kahvesi
Gözlerin dediysem
Derinliğin yani
Gözlerine ormanlar kuruyordum
Denizler yetiştirip
Balıklar büyütüyordum
Öylesine
İnsandın ki sen
Ben seni insanlığından seviyordum

Uzaklar dedim sonra

Belki de
Uçmadan önce
Konmayı öğretmeliydim hayallerime

Uzaklara baktım

Rayından çıkmaya razı bir trendi yaşamak
Ray kırıldı
Tren sallandı
Herkes yaralandı
Kimse ölmedi

Kuş geldi
Omzuma kondu

Belki de buydu yaşamak