Sarsıldıkça dallarım, dökülür yapraklarım,
Rüzgâr savurdukça tükenir baharlarım.
Ne zaman dönersin ki ufkumdan ışık doğsun,
Bensiz geçen günlerin gönlünde zemheri olsun

Yol ayrımı önünde çöker dizlerim, elim,
Adını söyler gibi titrer dermanım, dilim.
Bekle ki gurbete çıksın yine gözlerin,
Bahardı, kışa döndü bütün mevsimlerim.

Kalbime düşen şimşek geceyi delip geçer,
Sızımı saklamaya hiçbir perde güç yeter.
Bir dua yükseliyor gönlümden semalara,
Adını andıkça düşerim hep rüyalara.

Her gece secdelerde adınla yanar dilim,
Dua ettikçe Mevlâ’ya titrer tutuşan yüreğim.
Sabahın ışığında söner bütün hevesim,
Yıkılmış bir şehir gibi sende kaldı nefesim.

Uzak köy yollarında çocukluğum izleri,
Tütün kokar rüzgârı, duyarım öz sesleri.
Annemin duaları taşır bana her demim,
Toprakla birleşince can bulur özlü tenim.

Sen gidince ıssızdır baharın taze bağı,
Solmuş güller içinde ağlar gönlümün çağı.
Neşesiz günlerimde çorak düşer her mevsim,
Gel ki dirilsin yeniden umut denen nefesim.

Mahşer gibi sessizlik çöker omzuma ağır,
Çığlıklar çınlar gecemde, kulaklar olur sağır.
Sığınırım Rabbime: “Sabır ver yüreğime,
Bu imtihan günleri elbet döner çiçeğe.”

Dönüp baksan eğer ki bulamazsın artık beni,
Silik izler, solan yollar saklar eski günleri.
Vakit inerken geceye sabrederim elbet,
Umudum kalır gökte, bir yıldız titrer elbet.

Yıkılsa da dünyam, yılmam ey sevgili yar,
Her dara düşen kalp bir gün bulur ikramı var.
Sen gitmiş olsan da yanar durur kandilim,
Küllerimden doğacak yine bambaşka sabah var