SENSİZ GEÇEN SAATLER

Bir gün daha geçti sensiz, sessizce
Duvarlar sustu, gölgeler geri çekildi
Ruhum boşlukta yürürken gizlice
Yol adınla başlar, yokluğunla biterdi

Pencere camında bekleyişin izi kaldı
Elin değmemiş gibi, zaman eksik
Bir gülüş aradım, sesinle yandı
Ama ses yoktu, sadece sessiz bir çığlık

Takvimde duruyor o günün solgun tarihi
Ne bir çizik var ne de bir anlam onda
Saatler deşerken içimdeki yarayı
Her tik-tak seni çağırır yeniden, susar sonra…

Bir sandalye boş, bir bardak dokunulmamış
Eşyalar seni bekler hâlâ yerinde
Yokluğunla dolu, varlığınla susamış
Her şey seni ister, ama sen hiçbir şeyde

Gecenin kıyısında yürüdüm tek başıma
Ay bile dönmedi yüzünü bu gece
Adını söyledim yıldızlara usulca
Hepsi sustu, hepsi sindi sessizliğe

Bir şarkı söyleniyordu uzaktan, tanıdık
Sesin gibi değildi, ama dokundu
Kalbim bir ezgiyle kırıldı anlık
Sensiz her nota eksik, her ritim buruk

Şimdi susuyorum, zamanla birlikte
Ne seni çağırıyorum ne de unutuyorum
Bir iz kaldı içimde, sessiz ve dikte
Sensiz geçen saatleri sadece yaşıyorum

25 Eylül 2025
Erman Ulusoy – Kırklareli,