Gamzende bir sır var, bana gizlice bakan
Düşlerim orada başlar, gecem orada uyanır
Bir gülüşünle değişir bütün zaman
Seviyorum seni kadın, en çok oradan.

Saçlarından dökülür rüzgârın sesi,
Her telinde ayrı bir bahar nefesi
Kokunla uyanır şehir, sokağım, gecesi…

Bakışların, yıldızların en eski dili,
İçimde açar karanlığa karşı gülü,
Gözlerinle çoğalır kalbimin teli…

Sesin değdi mi, dünya durur bir an,
Ne hüzün kalır, ne eski yorgun zaman.
Adını söylerken titrer her damla kan
Seviyorum seni kadın, en çok o zaman.

Bir merhamet gibi düşer omzuma varlığın,
Sığınır kalbime bütün kimsesizliğim,
Yokluğunda bile yanar ay ışığım…

Gamzende bir çukur, cennet gibi derin,
Ne keder koyar içine, ne yaralı derin
O çukurda kaybolur sol yanım serin…

Elinle dokunsan, dağlar iner ovaya,
Yıkılır gururum, teslim olur havaya.
Bir tek kelimen yeter hayata
Seviyorum seni kadın, kalbimin esir olduğu duada...

Suskunluğun bile konuşur yüreğimle,
Anlatır bin yıl, tek bir nefesinle
Bir bakışın yeter tüm ömrümle.
Seviyorum seni kadın, en çok o hâlinle...

Gözyaşın akınca yağmura karışır,
Kapanır gece, kalbimden ışır
Düşünce bile umutla taşır…

Bir gülüşün devrimdir bütün acılara,
Yıkılır ne varsa kalmış duvarlara,
İnşa eder beni yeniden yaralara

Adını anarken çarpan kalbim delirir,
Bir çocuk gibi sevinir, bir kuş gibi erir
O an dünya yeniden sevilir…

Gamzende başlar, ellerinde biter,
Aşkınla silinir bütün eski keder,
Ömrüm seninle yeniden yeşerir,
Bu bana ömrümce yeter...

Ve bil ki bu şiir, senden kalan izdir,
Her dizesi sana adanmış bir denizdir.
Bir ömür sürse de bu kalp temizdir
Seviyorum seni kadın...

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(22 Eylül 2025)