1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
105
Okunma
Güneş doğarken sen yoksun yanımda,
Ve her ışık bir boşluk gibi vuruyor kalbime.
Adını fısıldayan rüzgar,
Sessizliğe karışıyor, ama ulaşamıyor bana.
Bekledim seni, yağmur gibi,
Toprak gibi susuz ve aç,
Ama ne sen geldin, ne de yağmur.
Bir zamanlar ellerimiz vardı,
Şimdi sadece anılar var;
Bir fotoğrafın köşesinde donmuş gülüşün,
Ve gözlerimde yaşa karışmış hasretin.
Yalnızlık bir yolculuk, dediler,
Ve ben adım adım seni aradım,
Karanlıkta yıldızları sayarken,
Her birinde senin izini buldum.
Gelme, belki de yokluğun güzelliği,
Seninle dolu o anlardan daha değerli.
Çünkü senin gölgen,
Hâlâ içimde bir şairin en derin mısrası gibi yaşıyor.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz