Bir gün var ki takvimde,
siyah mürekkep gibi damladı ömrüme:
21 Eylül…
Adı tarih kitaplarında sıradan yazılır belki,
ama benim için bir kıyamettir,
bir yasın en koyu adıdır.

O gün gökyüzü çöktü,
yıldızlar sönüp yere aktı,
toprak bile suskun kaldı
Annemi elimden alan o an’da.

Benim canımdan can koparıldı,
kalbimin direği devrildi,
bir çınar gibi kökleriyle söküldü annem.
Kimse bilmez, kimse hissetmez
bir evladın yüreğinde açılan uçurumun derinliğini.

Ey 21 Eylül!
Sen sadece bir rakam değilsin,
sen ölümün soğuk imzasısın,
bir evladı yetim bırakan,
bir Anayı gökyüzüne uğurlayan cellatsın.

Ama bil ki,
Annemin adı unutulmaz,
çünkü o, kanımdaki ırmaklarda akar,
sözümde, susuşumda,
yüreğimde ışık gibi yanar.

Sen karanlık yazıldın,
benim alın yazıma;
ama annemin sevgisi
ışık olmaya devam edecek
zamanın sonsuzluğunda...

#MehmetYETEK