Uykusuz gecelerde saatlere takıldım.
Aşkım perişan halde, bu hayattan sıkıldım.

Sevgini yeni baştan yaşamak istiyorken
Fırtınalı bir günde hüznün ile yıkıldım.

Ayrılığı gizledim merhametsiz sözlerde
Kurumuş topraklara ellerinle ekildim.

Eylül’de unutulmuş olsa da hatıralar
Ellerim yüreğimde ben maziye takıldım.

Arzulu dudaklarım kurumuş yaprak gibi
Döne döne önünde kirman gibi büküldüm.

Sensizlik koyulaşır günün bittiği yerde
Seni hatırladıkça kadehlere sarıldım.

Aşkın utangaç yüzü saklıyor kendisini
Bir şey olmamış gibi türkülere asıldım.

İki fincan kahveyle bekledim akşama dek
Peşinde bir gölgeyim, gıyabında darıldım.

Katlandım yalnızlığa, kendi kendime yettim
Suskunluğa yenildim, öksüz biri sayıldım.

Boş yere bekletmekmiş bana verdiğin ceza
Islak özgürlüğümle bir evhama kapıldım.

Vahdet-i Can ( VAHDET ÇİL)
Amasya, 11 Eylül 2025