Bu aralar üst kat komşum gibiyim.!!
Kapının önünde dağınık ayakkabılar.,
Gün içinde susmayan telefon muhabbetleri,
Söz geçiremediği ağlayan çocuk.,
Halısız mutfak masasını zemine gıcırdatma eylemi.,
Gece olunca amansız gürültülü bitmeyen temizlik,
Aleyna Irmak
Ve açılımı.
Bu aralar üst kat komşum gibiyim,
Kapının önünde dağılmış ayakkabılarla uyanıyorum,
Sanki her bir çift ayakkabı,
Gün boyu yaşayacağım gürültünün habercisi gibi.
Gün içinde susmayan telefon muhabbetleri,
Bir an olsun sessizliği bırakmıyor evime,
Söz geçiremediği ağlayan çocuğun sesi,
Bazen yankılanıyor duvarlarımda,
Bazen de kalbimde.
Halısız mutfakta masanın zemine gıcırdanışı,
Bir ritim tutturmuş sanki sabahın erken saatlerinden beri,
Ve ben,
Her gıcırtıda biraz daha uyanık,
Her adımda biraz daha yorgun.
Akşam olunca bitmek bilmeyen temizlik,
Süpürge, fırça, su sesi…
Kendi sessizliğimi ararken,
Yukarıdan gelen her tını,
Beni hatırlatıyor hayatta yalnız olmadığımı.
Ve gece olunca,
Tüm bunlar bir senfoniye dönüşüyor,
Benim için bir kabus,
Ama belki de sadece bir yaşamın ritmi.
Bu aralar üst kat komşum gibiyim,
Ama belki de sadece,
Hayatın gürültüsünü dinleyen bir gözlemci…