Dünya...
Her gelenin hızlıca geçip gideceği bir kapı.
Her mutluluğun yarım kaldığı , aynı zamanda her üzüntüyü de düğüm olarak boğazımızda bırakan dünya.
Yolculukların , arayışların , telaşların bitmediği bir dünya burası.
Ne koşanlar bitiyor , ne de koşanlara yetişmek isteyenler.
Yorulmadan, tükenmek istemeden aradıklarımız arkamızda dağ gibi birikir oldu.
Hiç bir zaman çekilemedik bir kuytu köşeye ,
Yalnız kalamadık.
Ne yöne kafamı çevirsem kalabalık bir insan ordusu üzerime geliyor gibi bir his beliriyor zihnimde ,bedenimde.
Dizlerimi kendime çekip oturamıyorum bile.
Öylece tavana bile bakamıyorum.
Aklımda yankılanan düşüncelerimi susturamıyorum.
Batmakta olan bu gemiden kendimi kurtaramıyorum.
Hakikatleri algılamayan akılların arasına karışıyorum , korkuyorum...
Aldanarak , göçüp gitmekten ürperiyorum...
Bu geçici dünyanın iyi yanlarını görmeden , bir çiçeğin istediği su olmadan , bir kedinin ihtiyacı olan şefkati ona vermeden gitmek istemiyorum bu dipsiz ve acımasız diyardan.
Ve bütün gerçeklerin sahibi , tüm aradığım cevapların kendisinde saklı olduğunu bildiğim Rabbime sevgili bir kul olmadan ruhumu teslim etmek istemiyorum.