Gecenin kafa ütülediği karanlık—
bir tarafa!


Toprağın ayak uçlarına dökülmüş yağmur
sokak, bir başına kalmış gibi ıslak ,ürkek.
her an alıp başını gidecek
evlerin pencerelerinde sızan loş ışıklar


Kaybettiklerinin peşine düşen gözlerime
söz geçiremedim.
hâlâ uyanık.
karanlığı yumruklar
o birinin sevgisine alacaklı



Asılacak bir gölgeni gölgesi kalbime—
ve ben, onun gelişine ölü çıkacağım
her düşte.
her uyanışta.


Öyle sevmelerden nasibini almış
şu kalbime misafir olacak adamın pabuçları yarım.
çıkmıyor hayallerinin dışına.
inancını yitirmiş bedenimin ısısı…



Bir dal kırılıyor
beynimin derinliklerinde.
aşka “bir sonuç” diyenin ayrılığı ablukasına
en hüzünlü mevsimi almış.


O gelmeyeceği yerden,
benim gitmemin ne anlamı var…


Akılsızlığın cümle dövdüğü saatler
İçimin karanlıkla hesaplaşması
ne zaman sona erecek?
ne zaman azat edecek beni kendimle?


Her gölgeyi, her sessiz çığlığı
tek başıma
yarım bir hikayenin yasına taşıyorum.


Ana dilimin oğlunun bir vedası
ne kadar ömür götürdü,
ne ben anlatabilirim,
ne de o gelip anlayabilir…


Ve yine de
bu yalnızlık içinde
hayatıma dokunmayı üstlenip


O bilsin ki
bir ben kaç ederim acılarıma
yada hiç ederim bu aşkı ....

14-09-2025
ist
z.can

Duygularımı güne taşıyan seçkiye teşekkür ederim...saygılarımla