2
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
167
Okunma
Bir serin rüzgâr yürüdü kentin dar sokaklarında,
Çatılardan düşen zaman, taşlara kırık saatler çizdi.
Bir balıkçı takası geçti,
İçinde paslı ağlar,
Ve yarısı unutulmuş türküler vardı.
Cumbalı evlerin pencerelerinde
Hâlâ tüterdi eski sevdaların buğusu
Paytonların izinde kaybolmuş ayak sesleri,
Gecenin yüreğine işledi yağmurun kokusu.
Sen,
Bir fener gibi uzak ve sabırlı,
Her dalga dönüşünde adını fısıldayan
O solgun ufuktun bana.
Ben ise kıyıya vuran bir sessizlik,
Taşlara çarpan bir iç çekiş…
Bil ki, en derin denizler bile
Bir gün kucaklar kaybolan sandalları,
Ve aşk,
Yine de yolunu bulur
Kırık pusulalarla bile.
Adem Önal…
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz