dünyanın rahminde gezinen cılız spermiyim
yumurtasından kovulan kendini adem sanmasın!
görmek için gökyüzünü, yüzüme tutmalısın bir gözünü
sanıyorum bu karanlık çocukların korkuluğu
uyumak için uzun perspektif, şakaklarda rüzgar.

yüzüme dökülmüş saçların, ayakkabıma kombin
dudaklarımda can çekişen gösterişli cüssen
sana yakın, sana yatkın, seninle ilgili, yalnızca bi’şey
başıma ayetel kürsü okurdu dedem, maneviyat üzerimden göçmeden
elimizde elif’ba, dönem sonu kur’an

annem dün yemek yaptı biz yarın yedik
son düzlükte yaşadıklarımız burun farkıyla izafi
koyduğum yerde bulamıyorum bilyelerimi, çocukluğum ise erişemeyeceğim yerde
misafir bekledik, sandık ki bereketlenecek evimiz
seni de sevdik... rast gitmedi işimiz

-bekledik bekledik gelmedi

otuz yıllık mağaram peygamber doğurmadı hâlâ
düşüncelerimi hastalıklı sanıyorlar kendileri şizo
kitabına uygun arşınlıyoruz, oluyoruz, öldürüyoruz
gözümün içinde pasifik okyanusu besliyorum
ne yaptımsa da yüzmeyi bir türlü beceremedim

zaman bizi bekletiyor buna hepiniz şahitsiniz
anlamlarımızla devirdik her şeyi ve herkesi
kimsem olmadığı için güçlüydüm bi’ara
sonra... Çok sonra, beni anladılar kalmadı hiçbir hünerim
üç beş kişinin acıması dışında başka neye yarardı ki şiir?

çocuklarının kulaklarını tıkayarak öldürüyorlar
babam "tanrı merhametli, şeytan kötü" dedi ona inandım
biraz ailemin uzantısıyım biraz da anakronik jazz
İsmim cismimi sırtlayamıyor bazen
dik durmak isterken, düştüm ibrahim ile aynı rahme

sevgilim ben ciddi şeylerde çin seddiyim
annemin bir, babamın yedi ceddiyim
depresyon tuvali, eskiz yeni.. ulu totem
bazen, talihim yok; baktım, kara
sürdür, süründür, yanlış inançlarla doldur