Asılı bırakıp gittiğin ceketının ceplerınde aradım seni
Vesikalık bir fotoğraf üç beş kuruş
Ve bana yazdıgın notlar çıktı karşıma
Nasıl gittiğini düşündüm
İştemiş miydın gerçekten
Sonra elim aldığın son güllerin dikenlerine saplandı
Canım yandı o an
Kulagıma fısıldamıştın
Batmasın dıye dıkenlerı temizledim demiştin
Yüregimi yaktı acısı
İstememiştin gitmek anladım

Üzerimizdeki onca yükü
El ele dolaşırken atardık yollara
Beraberdık herşeye rağmen
Sen arabam yok yürütüyorum dıye
Üzgün bakarken
Keyfını çıkar dıye şebeklik yapıyordum
Karnımdaki bebeğimle
Geçecek bunlar ve özleyeceğiz diyordum
Haklıydım birşeyler yarım kalacaktı

Gittiğinde ne yaparım dıye uzağım dayken düşünürdüm
Senı arardım telaşla
Beni mi özledin dıye titrerdi sesın açılamazdım
Korkardım dıle gelmesinden
Avuttuğum resimlerin kalırdı ellerimde
Düşünme bunları der
Susturudum yüreğimi her defasında

Düşmüştü ateşin içime
kabuslarımda ellerim ellerinden ayrılıyordu
Kan ter içinde uyandığımda
Yanımdasın dıye şükür dualarına boğuyordum seni
Anlam veremezdın belki ama sarılırdın sımsıkı
Kenetlenırdı bedenımız
Geriye kalan ömrümde yarım kalan bir hayata
Tükürüğünde boğulduğum bir yalnızlıga adım attım her yenı günde
Zamana karşı savaş açmak istedim
Olmadı sensız yaşayacagım günleri
Mıknatıs gibi çekti bedenım...

Şimdi mi sen benim için toprağa ben senin için gömülen cesede dönüştüm...