YARIM

Yarım kalmışım sanki, her şeyden çok eksik.
Kime anlatsam içimde kopan fırtınayı,
Suyu derin okyanusta gemileri batıyor insanların,
Sonra dert mi bu bendeki de diyorum,
Düştüğüm o sancılı kabuslardan uyanamıyorum,
Yine de bekliyorum bilinmezliğin kıyısında sessiz.

Bir gün gökyüzü farklı bir maviye döndü,
Rüzgârın dili içime usulca dokunmaya başladı,
Kalabalıklar içinde yalnızlığım anlamını yitirdi,
Çünkü gözlerin ansızın bana değiverdi,
Düşlerimin çatlayan kabuğu birden parçalandı,
Ve ben, yeniden var olmayı öğrendim senden.

O bakışta saklıydı binlerce eski hikâye,
Zaman dondu, kalbim duvarlarını unutuverdi,
Kelimeler boğazımda birikmiş taşlar gibi sustu,
Sana dair bilmediğim bir özlem uyandı,
Sanki ömrüm seninle yazılmıştı ezelden,
Buna inanmakla yeniden dirildim ben.

Yürüdün yanımda, dünya yeniden nefes aldı,
Her adımında toprağa umut çiçekleri serildi,
Tenin rüzgârla aynı kokuya karıştı,
Adını bilmeden kalbim ezberledi heceleri,
Bir şarkı gibi doğdun içimin en derinine,
İlk defa gökyüzü bu kadar yakındı bana seninle.

Konuştuk mu, yoksa sessizlikle mi dokunduk,
Hatırlamıyorum, çünkü anın kendisi sonsuzdu,
Senin gülüşün ufkun ışığına benziyordu,
Beni yakan ama iyileştiren bir güneşti,
O an her şeyin sebebini kavradım,
Yaşamak sadece seninle mümkün göründü bana.

Ellerin titreyen rüzgârda bana uzandı,
Dokunduğunda kalbimden yıllar eriyip aktı,
Bütün kırıklar birden onarıldı sessizce,
Acıya inat yeniden var oldu benliğim,
Çocukluğumun kayıp oyunları geri döndü,
İlk defa tamamlandığımı anladım o dönüşte.

Dudaklarından dökülen kelimeler büyü gibiydi,
Karanlık sokaklarda yanan kandiller gibiydi,
Sözcüklerin gövdemde yankılandı bin defa,
Sanki kaderin yazısıydı her bir cümle,
O an anladım hiçbir şey tesadüf değildi,
Çünkü sen kaderimin ilk satırısın belki.

Gözlerim dalıp kayboldu yüzündeki çizgilere,
Her biri zamandan miras gizemli yol gibiydi,
Oradan geçerken içimden bir ırmak aktı,
Ve ben yeni bir denize vardım,
Sana benzemeyen hiçbir şey kalmadı bende,
Çünkü her yönüm seninle yeniden yazıldı.

Suskunluğunda bile anlamlar büyüyordu içimde,
Dünya sessizleşti, kalbim seninle konuştu,
Bir çiçeğin açışını seyrettim bakışlarında,
Gecenin ortasında gündüz doğdu aniden,
Umut eski gövdesinden yeni filiz verdi,
Ve ben sevdanın adını ilk kez duydum yeniden.

Yüreğimin duvarları tek tek yıkılıyordu,
Her taşın altında eski ben unutuluyordu,
Senin gelişinle başka bir ben doğdu,
Işığın kanadıma çırpınarak dokundu,
Bir kuş gibi yükseldim kendi göğümde,
Uçmayı ilk defa ben senden öğrendim.

Zaman aktı, ama biz aynı kaldık,
Dünya döndü, fakat an hep sabit durdu,
Seninle ilk bakışının ağırlığı sürüyor hâlâ,
Bütün mevsimler o ana hizmet ediyor,
Bilmezler yüreğime ölümsüz bir iz bıraktığını,
Hiçbir ateş silemez derindeki bu sessiz yangını.

Yıldızlar bile utandı bakışlarımızdan o gece,
Gökyüzü şahitlik etti sessiz birleşmemize,
Bir dua yükseldi içimden habersizce,
Kaderin kalemine değdi belki o an,
Çünkü yazılan en güzel cümle sendin,
Ve ben ilk okuyan kalp oldum sana.

Şimdi düşündükçe kalbim hâlâ titriyor derinden,
İlk karşılaşmamız zamansız bir mucizeydi gerçekten,
Her ayrıntısı içimde hâlâ canlı duruyor,
Yürüyüşün, bakışın, nefesin yeniden büyüyor,
O günle birlikte yeniden var oldum ben,
Çünkü hayat seninle tamamlandı bende.

Ve anladım, hiçbir karşılaşma rastgele değilmiş,
Hiçbir göz, boşuna gözlerime değmemiş,
Senin gelişinle tüm yaralar anlam buldu,
Beni paramparça eden geçmiş sessizce sustu,
İlk karşılaşmamız düşmüş bahtımın kıyısına,
Kader beni o zamanda yazmıştı senin alnına.
Ne olur,
Lütfen,
Beni sakın unutma…

SAVAŞ ÖZEL