5
Yorum
16
Beğeni
5,0
Puan
202
Okunma
Ey aşkın şem‘i, gönlümde yanar bir nûr-ı pür-hicrân,
Ferhad gibi dağ deldim, yetmedim vuslat-ı cânân.
Gam meclisine girdim, kadeh hep doludur âh ile,
Sâkî-i felek sunar bana zehir gibi bir devrân.
Bir gül gibi açıldım, fakat bülbül-i hâlim sustu,
Feryâdım göğe yükseldi, erimedi taş gönüller.
Ey zülf-i siyâhın kâinatı perdeleyen gece,
Bir hilâl gibi doğsan da yâr, bahar ola her mekân.
Mecnûn misali çölde ararım sende hakikati,
Sen âlemin sırrısın, ben sana esir-i üftâde.
Ölsem de gam değil, yeter ki adım geçe dilinde,
Bir “âh”ına kurban bu âşık, ey şeh-i dil-sitân!
Gam meyini içtim, mest oldum hakîkatten,
Aşk şarabı sunar gönlüme rahmân.
Bülbül gibi feryâdım sensiz figândır,
Gül yüzün açılınca susar her lisân.
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz