Tüm izler silindi
Anıların ayak sesleri yok artık
Birer birer çekildi gölgeler
Bir fotoğrafın içinden
Sessizce ayrıldılar

Bambaşka bir güneşe uyanıyorum şimdi
Kirpiklerimde yönünü şaşırmış bir rüzgar
Ne saçlarım savruluyor eskisi gibi
Ne de tanıyor beni kaldırımlar

Sokaklar yabancı yüzler suskun
Ve hatıralar…
Bir daha dönmeyecek yolcular gibi
Geçip gitmiş içimden

Ankara’nın ayazında boğuldum ben
Dalgalar değil rüzgarlar savurdu beni
Derler ki serttir Ankara ayazı
Ama hatıraları bırakmak
Ege’ye kendini vurmak
Daha sert daha acı

Duruldum
Zamanın yelkovanla mücadelesinde
Her sabah yeniden mi doğdum
Yoksa yarını olmayan umutlara mı
Açıyorum gözlerimi

Hayal kurmuyorum artık
Ne geçmişin ağırlığı
Ne geleceğin telaşı…
Sadece bugünün
Kırık sessizliği var içimde

Ve en çok sorduğum
"Nerede o eski deli dolu kadın?"
Nerede o serseri ruhum
Sırf içi esiyor diye
Bir bavulla giden

Artık ne kahkahalar düşüyor geceme
Ne de sokak lambaları aydınlatıyor içimi
Belki büyüdüm.
Belki sadece… yoruldum

Şimdi bir şehirde değil
Bir susuşta yaşıyorum.
Ve hiçbir harita
Geri götürmüyor beni
Kendime

İnayet PİRTİNİ
Siyah Beyaz Şiir