Bir çocuk romanıym
Yüreğimin ortasında bir eylül akşamı
Düşlerimi kuruttum kitaplarımın arasında
Değişir bazı şeyler büyürken
Bir beyaz güvercinin kanadında uyumak,
Yorgunluk demekti
Yorgunum..
Ruhuma çocuk aşıları yapılsa




Büyüttüm ciğerimde yıldızları
Soluduğum gökyüzü şimdi bir anne ölüsü


Sayfalarımı araladım
Bulutları feth ettim
Ve mezar sordu güle;
Senin gibi bir aşk çiçeği neden yapar bunu
Seher vakti yağdığında yağmurlar
Ya kuyu gibi ağzına düşen kuru dudaklar ?




Varlığınızda yitik bir kalabalığım
Dört çocuğum,dört anne, dört baba
Sığınacak yerleri olmayan bir manzaranın ortasındayım

Çocuklar!
Neden yukarıya dua edilir
Kuşlar zapt etsinler diye mi çalınan sabahları


Bir çocuk romanıyım
Sınırı yoktu
Artı sonsuzluktu
Anlattım
Tanrıyı,yeşili, milyonlarca fersah uzakta gezegenleri
Bu yüzden
Evren ,bendim çocuklar



Sizin için şiirler yazacağım
Misler içinde uyuyacaksınız
Kapılarınıza gül bıraktım görmedniz mi
Yağmurlarla yıkanan mavi banklara oturalım
Anneler, hasta olursunuz derler!
Biz ıslak romanlarımızdan yeşereceğiz..




Arıkan Akar