İçimde tarifsiz fırtınalar
Korkulu ormanlar gibi ıssızım
Umutsuzluğum lime lime gözlerimde
Ben ; bilsen o eski bildiğin ben değilim
Göğsüne jilet atan o esrar krizlisi zaman
Benim... gözlerinde ayrılığı taşıyan
Yağmur dolu bulutlar gibi yüklü

Boş çerçevede hayal bir resim duruyor
Resimlere vurmuş akşam güneşi kanıyor
Aşkı renklerin içinden seçip
Gözlerim mor bir renge boyuyor
Kirpiklerimden sonra bilemediğim bir renk taşıyor
Rengini yitiriyor seni beklediğim akşamlar
Sonra ; bir göz yaşı oluyor özlemlerim
Gözlerine damlayan

Gel / sen bir akşam vakti yine
Gel de ; en mavisini söyle ninnilerin
Rüzgarlara bırak saçlarımı
Bilemezsin sana duyduğum özlemi
Seni düşündüğüm an
İnceden bir yağmur düşer camlarıma
Damla damla
Kahrolası şimşekler çakıyor gözlerimde
Gecelerin kör karanlığında bak yine
Yıldırımlar düşüyor tepeme
Yüreğim öylesine korkuyla burkuluyor
Bulutları topluyorum avuçlarıma
Gözlerimde taşıyamadığım bir sürü ayrılık
Sonra derin bir uyku göz kapaklarımda
Dudaklarımda dualarla dalıyorum

Sabaha uyanıyor bedenim ; ruhum aynalara saklanmış
Gökyüzünde yıldızlar da terk etti beni
Ağlayarak hıçkırarak gittiler
Bir Orhan baba şarkısına koştu duygularım
Orhan’ın dert makamı döküldü bağlamamdan
Kimsesiz ve yetim kaldı mor kanatlı kelebekler
Boyun büktü ölüp gitti menekşeler
Keder ve mateme gömüldü pembe bulutlar
Kimsesizliğimin acısı yazıldı gecelere
Karlar düştü saçlarıma, buz tuttu gece

Hüzün bir buluttu gözlerimde
Bir güz mevsiminin sokaklarına koşuyorum yine
Huzur vermiyor kalbime hiç bir şey
Sensiz istemem baharı
Bana sanki sonbahar
Doğmasın güneş, dursun bu dünya
Sen olmayınca
Her şey anlamsız, her şey yalan !

Günay Koçak

5. / 9. / 2025