Ufukta turuncu bir şal gibi süzülen ışık,
Akça Kızı’nın hayalini taşır sessizce.
Gözlerimde bir deniz dalgası,
Her kıvrımıyla yüreğimde yankılanır.

Rüzgârın melodisi ağaçların yapraklarında,
Kalbim titrer, her yaprak bir sır fısıldar.
Senin adın düşer gökyüzüne,
Turuncu bir gölge gibi, nazik ve uzak.

Gecenin mavi örtüsü yavaşça çökerken,
Kalbimde bir ışık yanar, sıcak ve kırılgan.
Akça Kızı’nın adımları çarpar içime,
Her adım bir düş, her düş bir fısıltı.

Dağların ardında kaybolan gün,
Bir Âmin kuşu uçar ve gökyüzünü deler.
Her kanat çırpışı bir umut taşır,
Sessizliği deler, kalbime dokunur.

Turuncu ufuk, mavinin kucağında,
Aşkın rüzgârını taşır sessizce.
Akça Kızı, bir hayal mi, bir gerçek mi?
Kalbim sorar, yıldızlar cevap verir.

Düşlerimiz bir nehir gibi akar,
Kıyılarında yalnızlık ve umut buluşur.
Her dalga bir anı taşır,
Her anı seninle yeniden doğar.

Gökyüzü sessiz bir şarkı söyler,
Akça Kızı’nın gülüşü düşer yüreğime.
Her nota bir yıldız, her yıldız bir düş,
Mavi bir ışıkla süzülür ruhuma.

Fırtınalar çekilir, sessizlik büyür,
Turuncu günbatımı kalbime düşer.
Akça Kızı’nın elleri görünmez bir yol açar,
Ruhumun derinliklerinde yeni bir bahara.

Ay ışığı düşer gölün üstüne,
Suda bir yansıma, kırık ve nazik.
Kalbimdeki boşluk seninle dolar,
Her kırık parça seninle bütünleşir.

Renkler dans eder ufkun kıyısında,
Turuncu ve mavi bir araya gelir sessizce.
Akça Kızı, bakışıyla dokunur zamana,
Her an bir mucize, her mucize seninle.

Geceye karışan rüzgâr,
Düşlerimizi fısıldar yıldızlara.
Her yıldız bir sır, her sır bir nefes,
Mavi aşkın miracı açılır kalpte.

Ve sonunda, sessizlik bile konuşur,
Her kelime bir ışık, her ışık bir düş.
Akça Kızı’yla birleşir zaman ve mekan,
Turuncu günbatımı, ruhumda sonsuz bir yolculuk olur.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(2 Eylül 2025)