Hz. Davut, demiri göğsünde dövdü,
Yüce Rabbini gece gündüz övdü.
Yüce Allah’ın inayetiyle
Calut’u savaş meydanında yendi,
Zulmün karanlığını tarihe gömdü.
Hz. Süleyman insi cinsi tebliğ etti,
Medeniyeti hak ve adaletle yönetti.
Kudüs’üm seni dünya başşehri etti,
İslam’ı dünyaya hâkim kılıp gitti.
Bütün şehirler, senden ilham aldı,
Nasipsiz şehirlerse sınıfta kaldı.
İnsanlık ellerini semaya seninle açtı,
Süleyman mabedinde ise güller açtı.
Tevhit erleri, hakka seninle yürüdü,
Senin kutsal şehrini cesurca korudu.
Nice işgallere, talanlara, yağmalara,
Maruz kaldın; ihtilallere, isyanlara,
Hepsinin de bir bir hakkından geldin,
Müminlerin kalbine sükûnet getiren sendin.
Halkın acımasızca sürgüne gönderildi,
İlâhi adalet için nice canlar verildi.
Sen ümidini kesmedin yaratandan,
Bir dem bile ayrılmadın haktan.
Hz. Zekeriya’nın testereyle doğranmasına,
Kan ve gözyaşı dökerek şahitlik ettin,
Zamanı gelince zalimlerin dersini verdin.
Zalimler, Hz. Yahya’nın başını kestiler,
Kutsal şehirde kahpe rüzgâr olup estiler.
İşgal beldelerinde, zulüm hep devam etti,
Merhamet insanların gönüllerinden uçup gitti.
Hz. Meryem, mabedinde itikâfa girdi,
Rabbin rızasını kazanarak muradına erdi,
Kendine atılan iftiralara boyun eğmedi,
Atılan çamurların zerresi namusuna değmedi.
Bütün benliğiyle yöneldi Rabbine,
İman tohumlarını ekti kalbine…
Hz. İsa, gözlerini dünyaya sende açtı,
Güdümsüz kör şeytan oracıktan kaçtı.
Avazının çıktığı kadar haykırdı,
İnsanları hak ve adalete çağırdı
Ancak hak dine inananlar çok azdı,
Anlamayana ise davul zurna sazdı.
Havarilerin sayısı otuzu bile geçmedi.
İnsanlar bile bile hak dini seçmedi.
İlahi vahyi, havarilere duyurdu,
Onları hak ve adalete doyurdu.
Otuz yaşında Rabbine teslim oldu,
Tabiat onun matemiyle soldu.
Hz. Muhammed’e ilahi çağrı geldi,
Senin kollarında Miraç’ına yükseldi,
Burak, seni Rabbinin huzuruna çıkardı,
Bütün peygamberle ona gıptayla bakardı.
Rabbinden değişmez vahyi getirdi,
Tahrif olan kitapların hükmünü bitirdi.
Peygamber seninle ufuklar ötesine uçtu,
Rabbinin katına mutlu bir şekilde göçtü.
Hz. Ömer, Kudüs’ü fethederek şehre girdi,
Karşı duran İslam düşmanlarını yere serdi,
Kudüs’te zulüm, işkence böylece sona erdi,
Dünyaya hakkı hâkim kılmaktı asıl derdi.
Hacer-i Muallakı bulmak için çalıştı,
Karşılaştığı zorlukları bir bir aştı,
Rabbinin izniyle kutsal yere ulaştı.
Hacer’i Muallak’ın kıblesine mescidini yaptı.
Bu güzel eseri de tarihin tapusuna kattı.
Halkın İslam’ı öğrenmesi için say etti,
Ubâde b. Sabit’i de öğretmen tayin etti,
Zulme uğrayan gönülleri bir bir fethetti.
Kudüs’te halk Muaviye’ye biat etti,
Halifeliğini dünyaya seninle ilan etti.
Abdülmelik b. Mervan Kubbetüs-Sahra’yı inşa etti,
İnsanlar burada şükür secdeleri etti.
O gün, bu gündür çoğu kişi,
Burasını Mescidi Aksa zanneder,
Bu yanlışlık böyle sürüp gider.
Mezhep imamları, ilim deryana daldılar,
Aldıkları ilmi ücretsiz halka dağıttılar.
İlmin kandilleri, dünyayı aydınlattı,
Cahiller hak karşısında aklını oynattı.
Kudüs’üm; işgaller, katliamlar, savaşlar,
Nice unutulmaz değişimler geçirdin,
Bütün zorlukların üstesinden geldin.
Fatımiler, Selçuklular senin imarınla uğraştı,
Adını duyan âlimler akın akın sana ulaştı.
Tarihin derinliğinde ilmin beşiği oldun,
Kimsesizlerin evi, barkı, yurdu oldun.
İmam Gazaliler, İbn Arabiler,
Senin peşinden geldiler,
Eserlerini senin ellerine verdiler.
Karabulutlar çöktü, Kudüs’üm üstüne,
Kahpe leş kargaları üşüştü üstüne.
Haçlı orduları hayâsızca saldırdı,
Kılıçlarını beşikteki bebeklere kaldırdı,
Kadın, erkek, yaşlı çocuk demedi,
Önüne geçenlerin canlarını aldırdı.
Dereler, kan ve gözyaşıyla aktı,
Ceset yığınları sokakları yaktı.
Kan kokuları günlerce, aylarca,
Gitmedi şehrin hüzünlü sokaklarından,
Hiçbir canlı çıkamadı yataklarından.
Haçlılar, Müslüman ve Yahudileri,
Kılıçtan geçirmeye devam ettiler,
Vampir gibi mazlum kanını içtiler.
Bir de utanmadan hayâsızca,
Dünyanın en insancılı biziz dediler,
Bütün dünyayı aptal yerine koyuverdiler.
Kahraman Nurettin Zengi,
Kudüs’ün esaretini gördü, ağladı,
Zulüm, işkence yüreğini dağladı.
“Onu bu esaretten kurtarmazsam eğer,
Uyku tünek bana haram.” dedi.
Çalışmalarına başladı, seçti veliahdını,
Bir yıldız çıkardı, Eyyubilerin içinden,
Selahaddin Eyyubi idi bu kahraman.
Gece gündüz demeden çalıştı, çabaladı,
Kudüs’ü haçlılardan tamamen kurtardı.
Miraç kandiliyle şehre girdi,
Kudüs işte o zaman refaha erdi.
Bir kez daha yıkıldı şehir Haçlılarla,
İnsanlar, bir kez daha kesildi kılıçlarla.
İşgali gören kahraman Selçuklular,
Haçlı ordusuna dünyayı dar etti,
Düşman arkasına bakmadan gitti.
Güzelim şehri bir hamlede kurtardı,
Bizans kâbusunu yerin dibine batırdı.
Müslümanlar yine masum kalmıştı,
Kudüs’üm yine derinden ağlamıştı.
Yavuz Sultan Selim, Kudüs’ü fethetti,
Osmanlı hâkimiyeti asırlarca devam etti.
Haçlılar, şehre yüzünü bile dönemedi,
O gün, bu gündür şehri fethedemedi.
Son asırlarda Siyonizm dişlerini gösterdi,
Müslümanların dağınıklığını fırsat bildi,
Abdülhamit Siyonizm’i engellemeye çalıştı,
Davasında inanılmaz zorluklarla karşılaştı,
Âlemi İslam’da tek başına kalmıştı,
Düşman sırtlanlarını üstüne salmıştı.
Yahudiler, Filistin’i satın almak istediler,
Aldıkları cevap karşısında geri çevrildiler.
Osmanlı Hünkârı Abdülhamit Han:
“Şehit kanıyla alınan yer parayla satılmaz” dedi.
Siyonizm’in ümidini kursağında bıraktı.
İçerdeki hainler, devleti terk etti,
İngiliz askerleri kutsal şehre girdi.
Bin dokuz yüz kırk sekizde İsrail kuruldu,
İslam âleminin kalbine zehirli hançer vuruldu,
O makûs tarihten sonra
Ortadoğu kan gölüne döndü,
Müslümanların cihat ruhu söndü.
İsrail, Filistin’i fare gibi adım adım yok etti,
Sözde yurtseverler vatana ihanet etti.
Dünya Müslümanlarını terörist ilan ettiler,
Kadın, erkek, genç, yaşlı demeden katlettiler,
Birkaç İslam devleti,
Siyonizm’e tükürse tükürükle boğulur,
Zulüm, Filistin ve Kudüs’ten kovulur...

14.12.2017
Yozgat